تاریخچه هنر تمبور دوزی (تنبور دوزی)

گلدوزی (آری) برای اولین بار در قرن شانزدهم کشور هندوستان ابداع شد .

آری در هندوستان به معنی قلاب است این روش شامل ایجاد یک کوک زنجیره ای با استفاده از یک ابزار نازک و بلند است که در انتهای آن
یک قلاب و یک دسته چوبی دارد. این تكنیك گلدوزی با نقش و نگارهای گل و حیات وحش مورد علاقه سلطنت امپراتوری مغول قرار گرفت . گلدوزی های آری به خلیج فارس در سراسر خاورمیانه صادر شد و هنرمندان ایرانی و چینی نیز از این تكنيك در گلدوزی بهره گرفتند.

اضافه شدن عناصر دیگر در  هنر تمبور دوزی (تنبور دوزی):

مهره ها و پولک در اواخرقرن نوزدهم به این هنر اضافه شدند.
شهر Luneville به دلیل گلدوزی های نفیس آن چنان مشهور شد که این روش در فرانسه به قلاب دوزی الونویل (Luneville)معروف است.
در این تکنیک پولک ها یا منجوق ها یکی یکی در زیر پارچه ثابت
می شوند ، در حالی که گلدوزی با استفاده از سوزن قلاب شده در بالای پارچه بخيه زنجيری ایجاد می کند.
امروزه از این تکنیک به عنوان سریع ترین و خلاقانه ترین روش مهره زنی برای پارچه سایزهای فاخر در خانه های مد در سراسر دنیا استفاده می شود و بهترین
گزینه برای طراحان و خانه های مد اوت کوتور مي باشد.

گشترش هنر تنبور دوزی در اروپا سرانجام در قرن هجدهم این تکنیک به اروپا رسید که در آنجا این روش به گلدوزی تامبور یا تمبور معروف شد.
Tambour در زبان فرانسوی به معنای طبل است و به تکنیک کشش محکم پارچه روی یک قاب برای ایجاد کشش مورد نیااز برای دوختن یک کوک زنجیره ای منظم اشاره دارد. قاب ممکن است دایره ای یا مستطیلی باشد. این نوع گلدوزی در سال 1810 وارد شهر الونویل ، فرانسه شد و به دلیل سرعت و کارآیی این روش
توسط آتلیه ها پذیرفته شد.